Het begin
Door: Shoudely de Windt
Blijf op de hoogte en volg Shoudely
07 September 2014 | Brazilië, Arapongas
Op een aantal verzoekjes om een reisverslag bij te houden is hier dus mijn eerste blog!
Ik zal beginnen op schiphol... Netjes 3 uur van te voren hier aangekomen, gaat alles mis. Van de ene balie naar de andere balie gestuurd en uiteindelijk na anderhalf uur heen en weer lopen, klaar met inchecken en koffer wegbrengen. Snel afscheid genomen van me lieve ouders, die me weg hebben gebracht, en het vliegtuig ingegaan. Eenmaal in het vliegtuig richting Altanta wordt ik hartstikke ziek (heb ik weer...). Hoofdpijn, hoge temperatuur, misselijk en totaal geen energie meer, dus heeft een hele aardige stewardess me op een rustig plekje laten zitten. Na hier een tijdje gezeten te hebben en 3 paracetamol achterover te hebben gegooid weer terug naar me eigen plekje.
Toen eindelijk na 9 en een half uur in Atlanta moest ik snel overstappen op mijn volgende vlucht. Na weer 9 en een half uur aangekomen in Sao Paulo, hier zo snel mogelijk een slaapplek opgezocht om uit te rusten en wat energie te krijgen. 10 uur geslapen/uitgerust en mijn laatste vlucht genomen, wat was ik blij toen ik aankwam!!!!!!!
Vanaf nu komen er alleen nog maar goede, positieve verhalen hoor!
Ontvangen door de trainer (Lierte) en assistent trainer (Leo). Allebei super aardig, alleen spreek Lierte geen engels, maar hij is niet de enige. Eigenlijk is Leo de enige op dit complex wie engels spreekt, op de twee andere stagiaires na dan. Dit zijn Amanda (uit nederland en is hier als voetbal trainer) en Massimo (ook uit Nederland en hier als voetbal trainer). Dan hebben we nog onze kokkin en schoonmaakster, allebei super aardig en willen heel graag met me praten maar ik versta ze niet echt (dus veel gebarentaal). En dan zijn er natuurlijk de jongens, de jongste is 12 en de oudste is 18 de rest zit er ergens tussenin, allemaal heel vriendelijk.
Dan nu de dagindeling, die er ongeveer als volgt uitziet:
- 07.45 Ontbijt
- 09.00 Ouderen hebben training (1 keer in de week in de gym en de andere dagen op het veld), de jongeren zijn op school.
- 11.30 Lunch
- 14.00 Training voor zowel de oudere als jongeren.
- 17.00 Avondeten
- 18.00 Ouderen gaan naar school.
- 23.00 Ouderen terug uit school en iedereen nog een kleine snack.
Zo heeft mijn week er ook ongeveer uitgezien, ik ga alleen niet mee naar school en sta aan de zijkant tijdens de training. Dit omdat de persoon waar ik mee ga samenwerken op dit moment in het ziekenhuis ligt, daarnaast voor mij een goede kans om te zien hoe het hier allemaal werkt en uit te zieken.
Ook nog wat andere dingen gedaan: gebarbecued bij de coach thuis wat heel gezellig was, vrijdag naar de wedstrijden van beide teams geweest en vandaag (zaterdag) mee gegaan naar een arme buurt 200 km verderop om nieuwe jongens te scouten.
Het gaat hier dus allemaal goed!! Owja, het weer is hier trouwens heerlijk :)
Ik zal beginnen op schiphol... Netjes 3 uur van te voren hier aangekomen, gaat alles mis. Van de ene balie naar de andere balie gestuurd en uiteindelijk na anderhalf uur heen en weer lopen, klaar met inchecken en koffer wegbrengen. Snel afscheid genomen van me lieve ouders, die me weg hebben gebracht, en het vliegtuig ingegaan. Eenmaal in het vliegtuig richting Altanta wordt ik hartstikke ziek (heb ik weer...). Hoofdpijn, hoge temperatuur, misselijk en totaal geen energie meer, dus heeft een hele aardige stewardess me op een rustig plekje laten zitten. Na hier een tijdje gezeten te hebben en 3 paracetamol achterover te hebben gegooid weer terug naar me eigen plekje.
Toen eindelijk na 9 en een half uur in Atlanta moest ik snel overstappen op mijn volgende vlucht. Na weer 9 en een half uur aangekomen in Sao Paulo, hier zo snel mogelijk een slaapplek opgezocht om uit te rusten en wat energie te krijgen. 10 uur geslapen/uitgerust en mijn laatste vlucht genomen, wat was ik blij toen ik aankwam!!!!!!!
Vanaf nu komen er alleen nog maar goede, positieve verhalen hoor!
Ontvangen door de trainer (Lierte) en assistent trainer (Leo). Allebei super aardig, alleen spreek Lierte geen engels, maar hij is niet de enige. Eigenlijk is Leo de enige op dit complex wie engels spreekt, op de twee andere stagiaires na dan. Dit zijn Amanda (uit nederland en is hier als voetbal trainer) en Massimo (ook uit Nederland en hier als voetbal trainer). Dan hebben we nog onze kokkin en schoonmaakster, allebei super aardig en willen heel graag met me praten maar ik versta ze niet echt (dus veel gebarentaal). En dan zijn er natuurlijk de jongens, de jongste is 12 en de oudste is 18 de rest zit er ergens tussenin, allemaal heel vriendelijk.
Dan nu de dagindeling, die er ongeveer als volgt uitziet:
- 07.45 Ontbijt
- 09.00 Ouderen hebben training (1 keer in de week in de gym en de andere dagen op het veld), de jongeren zijn op school.
- 11.30 Lunch
- 14.00 Training voor zowel de oudere als jongeren.
- 17.00 Avondeten
- 18.00 Ouderen gaan naar school.
- 23.00 Ouderen terug uit school en iedereen nog een kleine snack.
Zo heeft mijn week er ook ongeveer uitgezien, ik ga alleen niet mee naar school en sta aan de zijkant tijdens de training. Dit omdat de persoon waar ik mee ga samenwerken op dit moment in het ziekenhuis ligt, daarnaast voor mij een goede kans om te zien hoe het hier allemaal werkt en uit te zieken.
Ook nog wat andere dingen gedaan: gebarbecued bij de coach thuis wat heel gezellig was, vrijdag naar de wedstrijden van beide teams geweest en vandaag (zaterdag) mee gegaan naar een arme buurt 200 km verderop om nieuwe jongens te scouten.
Het gaat hier dus allemaal goed!! Owja, het weer is hier trouwens heerlijk :)
-
19 September 2014 - 19:05
Janica Nieuwland:
Hallo Shoudely,
Meisje meisje wat hebben we vaak aan je gedacht tijdens de lange reis ....
Een reis waar de gemiddelde Nederlander al moe van word als hij er aan denkt laat staan als je hem moet maken ..... een reis waar lang naar uitgekeken is .... die ongetwijfeld goed voorbereid is maar desondanks zoveel emoties oproept waar je vooraf geen rekening mee houdt ..... en wat naar als je dan ook nog beroerd wordt in het vliegtuig! Leve de stewardess .... niet alleen een serveerster in de lucht maar ook een echte Florence Nightengale!!
We gaan hier in huisje Nieuwland je blogs met belangstelling volgen want er is niets zo leuk als mee beleven op afstand ....
Inmiddels weten we door de reis van Ruby dat het voor de schrijver van een blog, jij in dit geval is, erg leuk is om de reacties van de thuisblijvers te lezen dus ik roep bij deze elke lezer op om even tijd te maken om een klein krabbeltje terug te schrijven!
Succes in Brasil lieve Shoudeel, geniet met volle teugen en tot krabbels,
dikke Kus Janica
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
